Gelezen op wijntraining-online : “Nederland kent meer dan 200 wijngaarden.” Ik wist uiteraard dat er in Limburg hard wordt gewerkt aan mooie wijnen, maar 200 wijngaarden kwam als een behoorlijke verrassing. Een ruime 1,3 miljoen flessen Nederlandse wijn rollen er jaarlijks de schappen in. En ik kom ze zelden tegen.
Toegegeven, ik ken de Apostelhoeve, ik heb enkele wijnen van dit huis mogen proeven en was prettig verrast. Nadeel vond ik wel de prijs – kwaliteit verhouding; ik kan me voorstellen dat wijnproductie in Nederland een kostbare zaak is maar als consument heb je daar feitelijk niet zo heel veel mee van doen. En zo liep de Nederlandse wijnboer het gevaar een “gimmick” te leveren. En dat is het product onwaardig.
Het blijft echter merkwaardig dat, ondanks een toenemende productie, Nederlandse wijnen voor mij niet of nauwelijks te vinden zijn. Ik kom niet vaak in de slijterij, dus daar kan ik niet over oordelen, maar mij bekruipt de indruk dat de wijnkoperijen zich te serieus nemen om risico te lopen. En daardoor de veiligheid van gevestigde wijn namen en landen te prefereren. Begrijpelijk? Tsja…Enkele maanden geleden trof ik bij een wijnproeverij een glas diep donker rood, plakkerig en stropig goedje wat ik het best kan beschrijven als plasma met jam. Maar dan niet lekker. Geproduceerd door een wijnboer uit Zeeland. Het oude. Qua structuur zou een glaasje advocaat er niet voor onderdoen en wellicht had een dot slagroom de boel nog enigzins kunnen redden.
Waarom dit alles? Sinds vorige week ben ik de eigenaar van een fles Linge Wit, Johanniter, gemaakt op het Betuws Wijndomein. Ik verwacht er veel van, er zit een mooi verhaal achter. En ik ga er vanuit dat ik hiermee de Zeeuwse rest smaak uit mijn systeem kan krijgen
Marcel de Mooij (Le Beau)
PS: advertentie aangetroffen op wijngaardeniersgilde.nl: Te koop, wijngaard inclusief wijnmakerij. Er staat geen locatie bij, MAAR ZO BEDOELDE IK HET ECHT NIET!!!
Bron: wijntrainig-online.nl
